Groeipijn

Een jong kind leert lopen met vallen en opstaan. Soms levert het vallen een buil of schram op. Een puber in een groeispurt heeft pijnlijke spieren en gewrichten. Een volwassenen die voor een nieuwe uitdaging staat en zich persoonlijk ontwikkelt, krijgt mogelijk te maken met emotionele pijn. Groeipijn dus!gevangen

Vrijwillig en vol verwachting ga je een nieuwe uitdaging aan. Je hebt er zin in. Die nieuwe baan, opdracht of taak straalt je tegemoet. Je ziet mogelijkheden om je verder te ontwikkelen. Je zegt voluit ja en stapt enthousiast de drempel over de ‘nieuwe wereld’ in. Je staat er middenin en dan ….., dan verschijnen er ineens draken en demonen. Dit had je niet voorzien. Je krijgt het gevoel dat je klem zit.

Het kunnen ook de omstandigheden zijn, die je in een situatie brengen waarin je je gevangen voelt. Door een ingrijpende gebeurtenis op het werk of in de persoonlijke levenssfeer raak je uit balans. Wat lekker liep, loopt niet meer zo vanzelf. Frustratie, ongenoegen en somberheid kleuren de dag.

keuze
Wat deze situaties gemeen hebben, is dat ze je uitnodigingen tot het maken van een stap in je persoonlijke ontwikkeling. Misschien lijkt het niet zo, toch kun je op deze momenten, waarin het ‘landschap dor ‘ lijkt, bewegen. Er is een keuze. Zwart-wit gezegd kun je niets doen en blijven hangen in de huidige beleving. Je kunt ook de handschoen oppakken en op zoek gaan naar de ‘levensles’ die hier voor jou in zit. Kortom, een volgende drempel wacht. Durf je in de spiegel jezelf aan te kijken?

groeipijn
In de spiegel kijken is lastig. Emoties en kanten van jezelf die je liever niet wilt zien of onderdrukte pijn worden zichtbaar. Dat is eng en levert soms in eerste instantie meer spanning op. Je ervaart emotioneel ongemak. Soms doet je lichaam letterlijk zeer, ben je moe, of onhandig als een puber in de groei. Groeipijn dus.

beloning
Een kind leert uiteindelijk lopen, het lichaam van de puber vindt uiteindelijk een nieuwe balans. En de volwassene die een ontwikkeling doormaakt? Ja, ook die vindt een nieuwe balans en misschien nog wel meer dan dat. Rijker van de ervaring en completer als mens.

Het onderstaande gedicht van Rainer Maria Rilke vind ik erg toepasselijk bij het proces dat persoonlijke groei  heet.

Wellicht zijn de draken in ons leven
uiteindelijk wel prinsessen die er in
angst en beven slecht naar haken
ons eenmaal dapper en schoon
te zien ontwaken.
Wellicht is alles
wat er aan verschrikking leeft
in diepste wezen wel niets anders
dan iets dat onze liefde nodig heeft

Voor 2014 wens ik je toe, dat je zicht krijgt op de schoonheid achter je ‘draken’.
januari 2014,
Connie van der Zwan